Mevrouw Weerman viert haar 100-ste verjaardag met alle buren

Op 23 april blies mevrouw Weerman-Noordhoff honderd kaarsjes uit. En dat niet alleen, ze woont dit jaar ook nog eens vijftig jaar haar appartement. Twee dagen eerder was er speciaal voor de bijna-jarige een leuk feestje in de hal van de flat.

De bewonerscommissie van het Dragoonsplein heeft, in samenwerking met Nieuw Elan en Elkien, veel moeite gedaan om aandacht te geven de bijzondere mijlpalen. De hal is prachtig versierd, compleet met ballonnen, een spandoek en een pop. Alle bewoners uit de flat zijn uitgenodigd. Saskia Hut van Elkien haalt mevrouw Weerman op voor het feestje. Het is dan al gezellig druk. Er staat een foodtruck waar iedereen koffie en thee kan halen, natuurlijk met wat lekkers erbij. De jarige zelf krijgt een klein taartje met kaarsjes in de vorm van het getal 100. Die blaast ze met veel kracht uit.

Veel medebewoners komen mevrouw feliciteren en ze geniet zichtbaar van alle aandacht. Een buurvrouw merkt op: “Zo wil ik ook wel honderd worden!” De cadeautafel staat al snel vol met bloemen en kaarten. Anja van de bewonerscommissie houdt een korte toespraak.

Mevrouw Weerman is erg verrast door het feestje, maar ze had het stiekem ook wel een beetje verwacht. “Twee jaar geleden heb ik verteld dat ik in 2023 honderd werd. Toen hebben Saskia en de leden van de bewonerscommissie me beloofd dat er een feestje voor me zou worden georganiseerd. De afgelopen dagen had iedereen het erover dat ik bijna jarig was. Dus dan ga je nadenken. Ik vind het heel mooi, met al mijn buurtjes hier. Ik houd wel van zulke dingen. Maar het is wel moeilijk dat mijn man dit niet mee kan maken. Die is drie jaar geleden overleden. Ik mis mijn man heel erg. Hij zou anders in mei zijn 100^ste verjaardag gevierd hebben.”

Ze vertelt dat ze een mooi leven heeft gehad, samen met haar man. “We hadden het goed. Toen mijn man met pensioen ging hebben we een grotere boot gekocht. We hebben gevaren tot ons 87^e jaar. Daarna zijn we met de trein gaan reizen. Heel Nederland door, van Vlissingen tot Alkmaar. We gingen drie of vier keer in de maand op pad. In Den Bosch kochten we van die lekkere Bossche bollen. Dat weet ik nog heel goed. Ik ben erg gezegend. Ik had fijne ouders en heb nooit zorgen gehad. Nog steeds niet. Ik ga naar de winkel en ik koop wat ik wil hebben.”

De bijna 100-jarige vindt het leven zeker nog de moeite waard. “Ja, want ik heb nog een verrassing. Ik word in oktober over-overgrootmoeder en daar verheug ik me enorm op!” Ze glundert helemaal. “Mijn achterkleinkind is in verwachting en ik heb het baby’tje ook al gezien op de echo. Prachtig hè?” Haar zwangere achterkleindochter is aanwezig op het feestje (zie foto hiernaast). Ook haar zoon en schoondochter ontbreken niet.

Als je honderd bent, dan heb je veel veranderingen meegemaakt. In de wereld, maar ook in Leeuwarden. Maar dat vindt mevrouw Weerman niet erg. “Ik ben nieuwsgierig en iedere keer zie ik weer wat nieuws als ze gaan bouwen. Toen we hier kwamen wonen stond er nog bijna niets om de flats heen. De Robinsonstraat was er nog helemaal niet.”

Als er buiten vrolijke muziek klinkt, blijkt dat er speciaal voor de jarige job een draaiorgel is geregeld. Het orgel parkeert voor de flat en speelt Lang zal ze leven. Alle buren zingen mee. Mevrouw Weerman is zichtbaar ontroerd. “Mijn man zit hier”, zegt ze en ze wijst op haar schouder.

Het was een bijzondere middag.